Bevallen uit angst of uit vertrouwen?
‘Ik wil sowieso naar het ziekenhuis hoor, geef mij maar alles wat er is aan pijnstilling. Waarom zou ik mezelf laten lijden als dat niet nodig is?’
Ze is 22 jaar jong. Nog láng niet van plan zwanger te raken. Maar ze weet het al zeker.
En ze is niet de enige. Steeds vaker hoor ik jonge vrouwen zeggen dat ze niet eens wíllen nadenken over een thuisbevalling. Laat staan een zonder pijnstilling. ‘Doe maar gewoon meteen dat ruggenprikpakketje, en het liefst platgespoten.’ De toon is vaak een beetje lacherig, maar de onderliggende boodschap is serieus: angst.
Angst voor pijn. Voor het onbekende. Voor het verlies van controle.
En weet je? Dat snap ik. Bevallen is intens. Het is rauw en lichamelijk en je weet nooit precies hoe het zal verlopen. Maar toch… als je alleen maar voor het ziekenhuis kiest omdat je bang bent, dan kies je misschien niet voor wat je nódig hebt, maar vooral voor wat je hoopt te vermijden.
Waarom kiezen we eigenlijk?
In Nederland hebben we het enorme voorrecht om te kunnen kiezen waar we bevallen. En steeds vaker wordt die keuze gebaseerd op gevoel. Prima. Maar welk gevoel? Angst is ook een gevoel. En een heel hardnekkige ook.
Bevallen is inmiddels zo gemedicaliseerd geraakt dat het bijna lijkt alsof je gek bent als je het ‘gewoon’ thuis doet. Alsof je naïef bent. Of onverantwoord. Terwijl de realiteit is dat een thuisbevalling in Nederland (voor een gezonde vrouw met een ongecompliceerde zwangerschap) net zo veilig is als een bevalling in het ziekenhuis. Soms zelfs veiliger, juist omdat je minder kans hebt op onnodige interventies.
Wat verliezen we als we alleen maar vermijden?
Als we als vrouwen onszelf bij voorbaat al willen uitschakelen tijdens de bevalling, met alle middelen die er zijn, dan is het misschien tijd om eens stil te staan bij wat we daarmee eigenlijk zeggen.
We zeggen dan eigenlijk dat ons lichaam niet te vertrouwen is.
Dat ‘pijn’ per definitie slecht is.
Dat geboorte iets is wat je moet ‘ondergaan’ in plaats van iets wat je doet.
En dat vind ik zó zonde.
Want bevallen kán ook een ervaring van kracht zijn. Van verbinding. Van overgave. Juist als je erdoorheen gaat in plaats van eromheen. Niet omdat je moet lijden. Maar omdat je durft te voelen. En je durft te vertrouwen. Op jezelf, je lijf, en het proces.
Natuurlijk mag je kiezen voor het ziekenhuis
Dit is geen pleidooi tegen pijnstilling of medische hulp. Die zijn er met een reden, en het is fantastisch dat ze beschikbaar zijn. Maar laten we kritisch blijven op waarom we iets kiezen.
Kies je omdat het echt bij je past, of omdat je iets probeert te vermijden waar je bang voor bent?
Heb je je angsten onderzocht, of zijn ze gewoon gaan overheersen?
Weet je eigenlijk wel wat je lichaam allemaal kan?
Kies vanuit vertrouwen, niet vanuit angst
Ik gun elke vrouw een bevalling waarin ze zich veilig voelt. Maar veiligheid zit niet altijd in stenen muren, machines en monitoren.
Veiligheid zit óók in vertrouwen. In voorbereiding. In je eigen regie houden.
In durven kijken naar wat je spannend vindt en daarmee werken, in plaats van het overschreeuwen.
Dus voordat je roept ‘doe mij maar plat’, stel jezelf dan deze vraag:
Wat zou ik kiezen als ik niet bang was?
Wil jij wél vanuit vertrouwen bevallen?
Als je voelt dat je iets anders wil dan ‘gewoon maar naar het ziekenhuis omdat iedereen dat doet’, dan ben je niet alleen. Steeds meer vrouwen willen hun bevalling bewust voorbereiden, zónder zich te laten leiden door angst.
In mijn cursus leer je:
- wat jouw lichaam écht nodig heeft om te kunnen bevallen
- hoe je angst kunt ombuigen naar vertrouwen
- en hoe je keuzes maakt die passen bij jou, niet bij je buurvrouw, je collega of de standaard folder
Want bevallen doe je niet met je hoofd, maar het helpt wel als dat hoofd weet wat je lichaam nodig heeft. Hoe beter jij snapt wat je lichaam nodig heeft, hoe meer vertrouwen je kunt voelen.
👉 Nieuwsgierig? Neem hier een kijkje: [Meer over de cursus]
Of stuur me een berichtje als je twijfelt of het iets voor je is.